wtorek, 3 maja 2016

Schron nr 11 - Pozycja "Bielsko"

Opis skrytki:

Pozycja Bielsko
[PL] Mała skrytka ukryta na podanych współrzędnych. Schron znajduje się w pobliżu cmentarza.
[EN] Small cache hidden at the coordinates. The bunker is located near the cemetery.

Schron żelbetowy typu polowego nr 11
Jednostrzelnicowy schron zachowany w częściowej ruinie. Tylna ściana wraz z przelotnią oraz część ściany bocznej wraz ze strzelnicą zostały wysadzone przez Wojsko Polskie po wojnie. Widoczne są pręty zbrojeniowe wystające z uszkodzonych ścian.
Niestety obecnie wnętrze schronu służy pobliskiemu cmentarzowi za składowisko śmieci.
schron nr 11.
Schron nr 11. Zdjęcie: Bartek B.
Opis schronu 11 wraz z schematem i zdjęciami. http://www.armiakrakow.fortyfikacje.pl/opis11.htm
Pozycja „Bielsko”
Pozycję umocnioną pod ówczesnym Bielskiem zaplanowano jako jeden z odcinków obrony Grupy Operacyjnej „Bielsko” wchodzącej w skład Armii „Kraków”. Około 10 kilometrowy odcinek fortyfikacji polowych oparty został południowym skrzydłem o masyw Klimczoka i łukiem oplatał miasto od zachodu i północy, stykając się z pobliską Pozycją „Dziedzice” skrzydłem północnym. Bielska pozycja miała bronić miasta i jego węzłów komunikacyjnych, z zadaniem zatrzymania przewidywanego natarcia przeciwnika i zmuszenia go do długotrwałych walk pozycyjnych.
Dowództwo Amii „Kraków” na wzmocnienie bielskiego odcinka przeznaczyło materiał i środki pozwalające na wzniesienie 64 schronów żelbetowych typu polowego. Prawdopodobnie liczbą tą są objęte zarówno planowane obiekty na Pozycji „Bielsko” jak i również na Pozycji „Dziedzice”.
Już na wiosnę 1939 roku miały miejsce pierwsze prace przygotowawcze. Lecz dopiero latem przystąpiono do właściwych robót fortyfikacyjnych w terenie prowadzonych aż do wybuchu wojny.
Pozycja „Bielsko” do czasu rozpoczęcia działań wojennych nie została ukończona – wzniesiono tylko 21 schronów żelbetowych. Budynki mieszkalne w pobliżu grupy schronów 17, 18, 19 przystosowano jako stanowiska rkm. Schrony połączone były systemem okopów (relikty zachowane przy obiekcie nr 2), wykonano ziemne stanowiska ogniowe. Odcinek wzmocniono najprawdopodobniej także schronami o konstrukcji drewniano-ziemnej. Przystąpiono do oczyszczania przedpola, przygotowano niewielki pola minowe, a także postawiono kilkurzędowy płot z drutu kolczastego, przez który planowano przepuścić prąd elektryczny, dostarczany przez siłownię kopalni „Silesia” z pobliskich Dziedzic. Nie wykonano między innymi planowanych na wzgórzu „Trzy Lipki” dwóch schronów na armatę przeciwpancerną oraz obiektu obserwacyjnego. Mimo to, zakres zrealizowanych prac sprawia, że jest jedną z największych polskich polowych pozycji ufortyfikowanych z 1939 roku wzmocnionych schronami żelbetowymi.
Pozycja „Bielsko” nie była atakowana przez wojska niemieckie, co spowodowane było sytuacją wojenną w południowym pasie działań Armii „Kraków”. Żelbetowe schrony – bez możliwości sprawdzenia przydatności bojowej – zostały wieczorem 2 września 1939 roku opuszczone przez polskie oddziały.
Dane techniczne, uzbrojenie i obsada
Schrony żelbetowe typu polowego bielskiej linii to niewielkie, jednokondygnacyjne i jednoizbowe obiekty, wytrzymałe na pojedyncze trafienia pociskiem kalibru 155 mm i wielokrotne kalibru 105 mm. Zgodnie z „Instrukcją Saperską” grubości ścian bocznych i czołowej powinna wynosić 120 cm, tylnej 55 cm, a grubość stropu 100 cm. Grubość ścian części bielskich obiektów wykracza poza przyjęte założenia. Zdecydowano się wzmacniać schrony poprzez pogrubienie stropów oraz najbardziej narażonych ścian. W niektórych obiektach wymiary są mniejsze od przewidywanych – dotyczy to jednak ścian tylnych.
W skład Pozycji „Bielsko” wchodzą schrony żelbetowe jedno i dwu strzelnicowe. Izby bojowe schronów dwustrzlenicowych mają powierzchnię ok. 6 m2, schronów jednostrzelnicowych ok 3,5 m2. Pomimo niepozornego wyglądu i niewielkich rozmiarów każdy ze schronów waży po kilkadziesiąt ton.
Strzelnice, stopniowane przeciwrykoszetowo, zapewniały poziomy kąt ostrzału 60º dla ckm „Browning” wz. 30 i 50º dla ckm wz. 08 Maxim (oba kalibru 7,92 mm o skutecznym zasięgu ok. 1200 - 2000 m). Pionowy kąt prowadzenia ognia uzależniony był od typu zastosowanej strzelnicy.
„Instrukcja Saperska” przewidywała zaopatrzenie schronu w drewniane stoły, na których ustawiano ckm – dłuższą nóżkę podstawy, dwie krótsze umieszczano we wgłębieniu pod otworem strzelnicy. Ponadto na wyposażeniu znajdowały się m.in. leżaki na karabiny, taborety, zbiornik na wodę. W przypadku niskiej temperatury ogrzewanie obiektu miało odbywać się przy pomocy pieca. Obiekty nie posiadały elektryczności, a do oświetlenia stosowano lamp naftowych oraz świec.
Wnętrze schronu przystosowane było najprawdopodobniej dla dowódcy i czterech żołnierzy (schrony dwustrzelnicowe) lub dowódcy i dwóch żołnierzy (schrony jednostrzelnicowe).
Więcej na temat Pozycji „Bielsko”. http://www.armiakrakow.fortyfikacje.pl/gl_bielsko.html
Opis i numeracja schronów na podstawie książki „Fortyfikacje z 1939 roku w Bielsku-Białej” Dominik Kasprzak, Marcin Kasprzak.
[PL] Pamiętaj! Gdy znajdziesz skrytkę, przede wszystkim wpisz się do dziennika ("logbooka") i schowaj go z powrotem do pojemnika. Jeżeli masz ochotę, możesz zabrać ze skrytki jakiś przedmiot - pamiętaj jednak, że zostawić w niej w zamian inną rzecz o tej samej lub większej wartości. Logbook, ołówek i strugaczka nie są przedmiotami na wymianę. Następnie odłóż skrytkę dokładnie w to samo miejsce, w którym ją znalazłeś - nawet jeśli wydaje Ci się, że inne miejsce byłoby lepsze. Na koniec wejdź na stronę skrytki, zaloguj znalezienie i podziel się z innymi swoimi przygodami. Zduplikowane lub nie potwierdzone w logbooku logi "found it" będą kasowane!
[EN] Remember! When you find the cache, sign the logbook and return it to the cache. You can take an item from the cache if you like - just make sure to leave something of equal or greater value in its place. Logbook, pencil and sharpener are no items for exchange. When you are finished, put the cache back exactly as you found it, even if you think you see a better spot for it. Finally, visit the cache page to log your find and share your experience with others. Duplicate or not confirmed in the logbook logs "found it" will be deleted!
Autor: o Brak komentarzy:

Schron nr 10 - Pozycja "Bielsko"

Opis skrytki:

Pozycja Bielsko
[PL] Mała skrytka ukryta na podanych współrzędnych. Skrytka znajduje się w przestrzeni publicznej, jednak z uwagi na pobliskie domy bardzo proszę o zachowanie dyskrecji. Schron znajduje się na terenie prywatny – wejście tylko za zgodą właściciela.

[EN] Small cache hidden at the coordinates. The cache hidden in the public space, but because of the nearby houses I ask for discretion. The bunker is located on private property – entry only with the consent of the owner.
Schron żelbetowy typu polowego nr 10
Jest to dwustrzelnicowy schron z prawą strzelnicą depresyjną o zwiększonej odporności (grubsze ściany prawa i czołowa). Zachowały się ościeżnice bez zawiasów oraz ślady smołowania na ścianie czołowej.
Schron znajduje się na terenie prywatnym – wejście tylko za zgodą właściciela.
schron nr 10.
Schron nr 10. Zdjęcie pochodzi ze strony: http://www.armiakrakow.fortyfikacje.pl/.
Opis schronu 10 wraz z schematem i zdjęciami. http://www.armiakrakow.fortyfikacje.pl/opis10.htm
Pozycja „Bielsko”
Pozycję umocnioną pod ówczesnym Bielskiem zaplanowano jako jeden z odcinków obrony Grupy Operacyjnej „Bielsko” wchodzącej w skład Armii „Kraków”. Około 10 kilometrowy odcinek fortyfikacji polowych oparty został południowym skrzydłem o masyw Klimczoka i łukiem oplatał miasto od zachodu i północy, stykając się z pobliską Pozycją „Dziedzice” skrzydłem północnym. Bielska pozycja miała bronić miasta i jego węzłów komunikacyjnych, z zadaniem zatrzymania przewidywanego natarcia przeciwnika i zmuszenia go do długotrwałych walk pozycyjnych.
Dowództwo Amii „Kraków” na wzmocnienie bielskiego odcinka przeznaczyło materiał i środki pozwalające na wzniesienie 64 schronów żelbetowych typu polowego. Prawdopodobnie liczbą tą są objęte zarówno planowane obiekty na Pozycji „Bielsko” jak i również na Pozycji „Dziedzice”.
Już na wiosnę 1939 roku miały miejsce pierwsze prace przygotowawcze. Lecz dopiero latem przystąpiono do właściwych robót fortyfikacyjnych w terenie prowadzonych aż do wybuchu wojny.
Pozycja „Bielsko” do czasu rozpoczęcia działań wojennych nie została ukończona – wzniesiono tylko 21 schronów żelbetowych. Budynki mieszkalne w pobliżu grupy schronów 17, 18, 19 przystosowano jako stanowiska rkm. Schrony połączone były systemem okopów (relikty zachowane przy obiekcie nr 2), wykonano ziemne stanowiska ogniowe. Odcinek wzmocniono najprawdopodobniej także schronami o konstrukcji drewniano-ziemnej. Przystąpiono do oczyszczania przedpola, przygotowano niewielki pola minowe, a także postawiono kilkurzędowy płot z drutu kolczastego, przez który planowano przepuścić prąd elektryczny, dostarczany przez siłownię kopalni „Silesia” z pobliskich Dziedzic. Nie wykonano między innymi planowanych na wzgórzu „Trzy Lipki” dwóch schronów na armatę przeciwpancerną oraz obiektu obserwacyjnego. Mimo to, zakres zrealizowanych prac sprawia, że jest jedną z największych polskich polowych pozycji ufortyfikowanych z 1939 roku wzmocnionych schronami żelbetowymi.
Pozycja „Bielsko” nie była atakowana przez wojska niemieckie, co spowodowane było sytuacją wojenną w południowym pasie działań Armii „Kraków”. Żelbetowe schrony – bez możliwości sprawdzenia przydatności bojowej – zostały wieczorem 2 września 1939 roku opuszczone przez polskie oddziały.
Dane techniczne, uzbrojenie i obsada
Schrony żelbetowe typu polowego bielskiej linii to niewielkie, jednokondygnacyjne i jednoizbowe obiekty, wytrzymałe na pojedyncze trafienia pociskiem kalibru 155 mm i wielokrotne kalibru 105 mm. Zgodnie z „Instrukcją Saperską” grubości ścian bocznych i czołowej powinna wynosić 120 cm, tylnej 55 cm, a grubość stropu 100 cm. Grubość ścian części bielskich obiektów wykracza poza przyjęte założenia. Zdecydowano się wzmacniać schrony poprzez pogrubienie stropów oraz najbardziej narażonych ścian. W niektórych obiektach wymiary są mniejsze od przewidywanych – dotyczy to jednak ścian tylnych.
W skład Pozycji „Bielsko” wchodzą schrony żelbetowe jedno i dwu strzelnicowe. Izby bojowe schronów dwustrzlenicowych mają powierzchnię ok. 6 m2, schronów jednostrzelnicowych ok 3,5 m2. Pomimo niepozornego wyglądu i niewielkich rozmiarów każdy ze schronów waży po kilkadziesiąt ton.
Strzelnice, stopniowane przeciwrykoszetowo, zapewniały poziomy kąt ostrzału 60º dla ckm „Browning” wz. 30 i 50º dla ckm wz. 08 Maxim (oba kalibru 7,92 mm o skutecznym zasięgu ok. 1200 - 2000 m). Pionowy kąt prowadzenia ognia uzależniony był od typu zastosowanej strzelnicy.
„Instrukcja Saperska” przewidywała zaopatrzenie schronu w drewniane stoły, na których ustawiano ckm – dłuższą nóżkę podstawy, dwie krótsze umieszczano we wgłębieniu pod otworem strzelnicy. Ponadto na wyposażeniu znajdowały się m.in. leżaki na karabiny, taborety, zbiornik na wodę. W przypadku niskiej temperatury ogrzewanie obiektu miało odbywać się przy pomocy pieca. Obiekty nie posiadały elektryczności, a do oświetlenia stosowano lamp naftowych oraz świec.
Wnętrze schronu przystosowane było najprawdopodobniej dla dowódcy i czterech żołnierzy (schrony dwustrzelnicowe) lub dowódcy i dwóch żołnierzy (schrony jednostrzelnicowe).
Więcej na temat Pozycji „Bielsko”. http://www.armiakrakow.fortyfikacje.pl/gl_bielsko.html
Opis i numeracja schronów na podstawie książki „Fortyfikacje z 1939 roku w Bielsku-Białej” Dominik Kasprzak, Marcin Kasprzak.
[PL] Pamiętaj! Gdy znajdziesz skrytkę, przede wszystkim wpisz się do dziennika ("logbooka") i schowaj go z powrotem do pojemnika. Jeżeli masz ochotę, możesz zabrać ze skrytki jakiś przedmiot - pamiętaj jednak, że zostawić w niej w zamian inną rzecz o tej samej lub większej wartości. Logbook, ołówek i strugaczka nie są przedmiotami na wymianę. Następnie odłóż skrytkę dokładnie w to samo miejsce, w którym ją znalazłeś - nawet jeśli wydaje Ci się, że inne miejsce byłoby lepsze. Na koniec wejdź na stronę skrytki, zaloguj znalezienie i podziel się z innymi swoimi przygodami. Zduplikowane lub nie potwierdzone w logbooku logi "found it" będą kasowane!
[EN] Remember! When you find the cache, sign the logbook and return it to the cache. You can take an item from the cache if you like - just make sure to leave something of equal or greater value in its place. Logbook, pencil and sharpener are no items for exchange. When you are finished, put the cache back exactly as you found it, even if you think you see a better spot for it. Finally, visit the cache page to log your find and share your experience with others. Duplicate or not confirmed in the logbook logs "found it" will be deleted!
Autor: o Brak komentarzy:

Tramwaje w Bielsku-Białej

Opis skrytki:

[PL] Współrzędne wskazują pierwszy punkt naszej podróży, aby odnaleźć skrytkę musisz udać do kolejnych etapów. Miejsce ukrycia znajduje się w promieniu do 250 m od Etapu 6.
[EN] The coordinates indicate the first point of our journey, to find the hiding place you need to go to the next stages. Hiding place is located within a radius of 250 m from Stage 6.

Tramwaje w Bielsku-Białej - historia
System komunikacji tramwajowej działał w Bielsku przez 76 lat (1895-1971). Tramwaje elektryczne w Bielsku pojawiły się wcześniej niż w Warszawie, Krakowie, a nawet Wiedniu. Bielsko było trzecim miastem na ziemiach polskich, gdzie powstały tramwaje elektryczne (po Wrocławiu i Lwowie).
Pod koniec wieku XIX Bielsko był coraz prężniej rozwijającym się ośrodkiem przemysłowym w Monarchii Austro-Węgierskiej. Liczące ponad 14 tysięcy mieszkańców miasto, nie miało jednak zorganizowanej komunikacji publicznej. W 1884 roku pojawił się pomysł otwarcia w Bielsku elektrycznej linii tramwajowej. Pomysł bardzo dobry, jednak na przeszkodzie stanął brak własnej elektrowni, która zasilała by trakcję.
W 1891 roku, rozważania o zastosowaniu elektryczności w mieście stały się faktem. Na Żywieckim Przedmieściu powstała trzecia na ziemiach polskich i pierwsza w zaborze austriackim, elektrownia miejska. Uruchomiona została w 1893 roku.
Pierwsza jazda próbna odbyła się 23 października 1895 roku, przebiegła pomyślnie w związku z czym niecały miesiąc później odbył się komisyjny odbiór trasy. Dzień po tym wydarzeniu rozpoczęła się normalna eksploatacja tramwaju - datę 11 grudnia 1895 roku więc, uważa się za początek dziejów komunikacji miejskiej w Bielsku-Białej. Wspomnieć należy, że w samym Wiedniu, czyli stolicy Monarchii Austriackiej, tramwaje pojawiły się dopiero 3 lata po tym, jak pojawiły się w naszym mieście.
Tramwaje w Bielsku w 1895 r.
Wagon motorowy Kummer&Co z roku 1895, w roku 1931 przebudowany na doczepny.
Zdjęcie pochodzi ze strony: http://fotopolska.eu/.
Uruchomiona w Bielsku linia tramwajowa liczyła 4959 metrów długości i była linią jednotorową, o prześwicie torów 1000 mm. Taki właśnie charakter utrzymała do końca swojego istnienia. Trakcja została wyposażona początkowo w 7 mijanek, z których 2 znajdowały się na końcówkach trasy, a także w 14 przystanków. Biegła trasą (dzisiejsze nazwy ulic): Dworzec Kolejowy – 3 Maja – Zamkowa – 1 Maja – pl. Mickiewicza – Partyzantów – Kustronia – Olszówka – Cygański Las. Połowa przewozów odbywała się na linii Sparkasse (Kasa Oszczędności, obecnie plac Bolesława Chrobrego) – Cygański Las. Średnia prędkość jazdy ówczesnego tramwaju wynosiła 14 km/h. W 1908 wzniesiona została murowana remiza tramwajowa w Cygańskim Lesie.
Popularność tramwaju rosła z roku na rok, jego obecność stałą się jakby nieodzownym elementem pejzażu miasta wśród mieszkańców był powszechnie nazywany „kolejką elektryczną”. W związku z ogromnym sukcesem linii tramwajowej w Bielsku, również sąsiadująca Biała, zapragnęła mieć swoją linie tramwajową. Niestety przedstawiane projekty były odrzucane ze względu na ogromną ciasnotę panująca w centrum Białej.
Po ponad pięćdziesięciu latach od powstania pierwszej linii tramwajowej w Bielsku, dobudowane „odnogę” biegnącą wzdłuż ulicy Piastowskiej w kierunku ulicy Słowackiego.
W okresie I wojny światowej gwałtownie wzrósł przewóz tramwajowy w mieście. Bez wątpienia związane to było z masą nowych mieszkańców, którzy osiedlili się na terenie Bielska, jak i zarówno z ciągle nie malejącym zainteresowaniem turystyką.
Tramwaje w Bielsku w 1914 r.
Wagon tramwajowy nr 11 (Brown-Boveri wyprodukowany w 1913) podczas postoju w Cygańskim Lesie
w 1914 r.
Zdjęcie pochodzi ze strony: http://fotopolska.eu/.
Niestety powszechny kryzys gospodarczy dosięgnął również bielsko-bialską komunikację, która w sposób znaczący została ograniczona, a liczba korzystających z niej osób drastycznie się zmniejszyła. Co więcej władze miejskie zaczęły oskarżać spółkę zajmującą się komunikacją o niszczenie ulic i nie angażowanie się w ich renowację.
Nowy, dynamiczny rozwój nastąpił w 1936 roku. II wojna światowa, nie spowodowała przerwania działania komunikacji miejskiej w Bielsku, jednak spowodował przeniesienie jej pod zarząd niemiecki. W czasie trwania II wojny światowej tramwaje nie kursowały na wszystkich liniach ze względu na to, że polskie oddziały wysadziły tunel kolejowy w centrum miasta.
Szczyt popularności tramwajów szacuje się na 1941 rok kiedy to zostało przewiezionych ponad 3 miliony pasażerów.
W 1949, w ramach wchodzącego w realizację 6-letniego planu budowy gospodarki socjalistycznej w Polsce Ludowej, powstał wielki plan rozbudowy bielskiej trakcji tramwajowej. Projektowano linie: Aleksandrowice-Dworzec, Aleksandrowice-Straconka, a także pod Szyndzielnię i do Szczyrku. Ostatecznie zrealizowano tylko plany budowy pierwszej linii.
Kamień węgielny pod nową trasę tramwajową położono w lipcu 1950. Trasę o długości 2,6 km, jednotorową, z jedną mijanką i końcową pętlą na Hulance (pierwszą tego typu w Bielsku), zbudowano głównie dzięki czynom społecznym tysięcy bielszczan. Uroczyste otwarcie linii tramwajowej nr 2 nastąpiło 22 lipca 1951. Została ona wyposażona w 6 przystanków, a cały przejazd trwał 16 minut. Linię nr 2 zaprojektowano niezwykle przewidująco, bowiem w latach 50. i 60. wzdłuż ul. Piastowskiej powstało 6 nowych osiedli robotniczych.
Pod koniec lat 60. dalsze istnienie trakcji tramwajowej w Bielsku-Białej stanęło pod znakiem zapytania – wówczas w wielu miastach polskich przystąpiono do likwidacji linii tramwajowych. Ogromnie wzrósł ruch samochodowy w centrum miasta, a komunikacja tramwajowa osiągnęła maksimum swych możliwości przewozowych. Specjaliści z Warszawy wykonali wówczas ekspertyzę mówiącą, że sieć tramwajowa wymaga gruntownej modernizacji, która według wyliczeń miała być droższa niż zastąpienie tramwajów przez autobusy.
Tramwaje w Bielsku-Białej w 1970 r.
Ulica Zamkowa w 1970 roku. Widzimy stojący na przystanku "Teatr" tramwaj, mijający go autobus
oraz gmach Poczty Głównej. Rok później siec tramwajowa w Bielsku-Białej została zlikwidowana.
Zdjęcie pochodzi ze strony: http://fotopolska.eu/.
30 kwietnia 1971 roku miał miejsce ostatni kurs linii tramwajowej. O godzinie 22.30 motorniczy zjechał na bocznicę, gdzie miał miejsce załadunek wagonów tramwajowych, które następnie przewiezione zostały do Łodzi. W zamian miasto otrzymało autobusy. Tak właśnie po 76 latach zakończyła się historia bielskich tramwajów.
Trasy linii tramwajowych w Bielsku-Białej
Linia nr 1
  • w latach 1895–1926: Dworzec Kolejowy – 3 Maja – Zamkowa – 1 Maja – pl. Mickiewicza – Partyzantów – Kustronia – Olszówka – Cygański Las
  • w latach 1926–1971: Dworzec Kolejowy – 3 Maja – Zamkowa – pl. Żwirki i Wigury – Partyzantów – Kustronia – Olszówka – Cygański Las
Linia nr 2
  • w latach 1951–1970: Dworzec Kolejowy – Piastowska – Aleksandrowice (Hulanka)
W opisie linii podano obecne nazwy ulic, poniżej przegląd zmian ich nazewnictwa:
  • 1 Maja: do 1918 – Pastornak; 1918–1939 i 1945–1946 – Piłsudskiego; 1939–1945 – Goebbelsa;
    od 1946 – obecna nazwa
  • 3 Maja: do 1918 – cesarza Franciszka Józefa; 1918–1939, 1945–1950 i od 1990 – obecna nazwa; 1939–1945 – Hitlera; 1951–1990 – Lenina
  • Partyzantów: do 1935 i 1939–1945 – Blichowa; 1935–1939 i 1945–1946 – Grażyńskiego;
    od 1946 – obecna nazwa
  • Plac Mickiewicza: do 1928 i 1939–1945 – pl. Blichowy; 1928–1939 i 1945–1950 – pl. Narutowicza; 1951–1990 – pl. Obrońców Pokoju; od 1990 obecna nazwa
  • Plac Żwirki i Wigury: do 1918 – pl. Josephy'ego; 1918–1932 – pl. Wyzwolenia;
    1932–1939 i od 1945 – obecna nazwa; 1939–1945 – pl. Goethego
  • Zamkowa: do 1918 i 1939–1945 – Przekop Zamkowy; 1918–1939 i od 1945 – obecna nazwa
Autor: o Brak komentarzy:

Schron nr 4 - Pozycja "Bielsko"

Opis skrytki:

Pozycja Bielsko
[PL] Mikro skrytka ukryta na podanych współrzędnych. Skrytka znajduje się w przestrzeni publicznej, jednak z uwagi na pobliskie domy bardzo proszę o zachowanie dyskrecji. Schron znajduje się na terenie prywatny – wejście tylko za zgodą właściciela.

[EN] Micro cache hidden at the coordinates. The cache hidden in the public space, but because of the nearby houses I ask for discretion. The bunker is located on private property – entry only with the consent of the owner.
Schron żelbetowy typu polowego nr 4
Ten dwustrzelnicowy schron znajduje się na terenie prywatnym. W 1997 roku został przez właściciela posesji dachem i obecnie służy jako magazyn. Wstawione okna, drzwi i wszelkie inne elementy dodane w ramach adaptacji nie są pierwotnym wyposażeniem schronu.
Schron jest praktycznie nie widoczny z ulicy i znajduje się na terenie prywatnym – wejście tylko za zgodą właściciela.
schron nr 4 przed 1958 r.
Schron nr 4 przed 1958 rokiem. Zdjęcie pochodzi ze strony: http://www.armiakrakow.fortyfikacje.pl/.
Opis schronu 4 wraz z schematem i zdjęciami. http://www.armiakrakow.fortyfikacje.pl/opis4.htm
Pozycja „Bielsko”
Pozycję umocnioną pod ówczesnym Bielskiem zaplanowano jako jeden z odcinków obrony Grupy Operacyjnej „Bielsko” wchodzącej w skład Armii „Kraków”. Około 10 kilometrowy odcinek fortyfikacji polowych oparty został południowym skrzydłem o masyw Klimczoka i łukiem oplatał miasto od zachodu i północy, stykając się z pobliską Pozycją „Dziedzice” skrzydłem północnym. Bielska pozycja miała bronić miasta i jego węzłów komunikacyjnych, z zadaniem zatrzymania przewidywanego natarcia przeciwnika i zmuszenia go do długotrwałych walk pozycyjnych.
Dowództwo Amii „Kraków” na wzmocnienie bielskiego odcinka przeznaczyło materiał i środki pozwalające na wzniesienie 64 schronów żelbetowych typu polowego. Prawdopodobnie liczbą tą są objęte zarówno planowane obiekty na Pozycji „Bielsko” jak i również na Pozycji „Dziedzice”.
Już na wiosnę 1939 roku miały miejsce pierwsze prace przygotowawcze. Lecz dopiero latem przystąpiono do właściwych robót fortyfikacyjnych w terenie prowadzonych aż do wybuchu wojny.
Pozycja „Bielsko” do czasu rozpoczęcia działań wojennych nie została ukończona – wzniesiono tylko 21 schronów żelbetowych. Budynki mieszkalne w pobliżu grupy schronów 17, 18, 19 przystosowano jako stanowiska rkm. Schrony połączone były systemem okopów (relikty zachowane przy obiekcie nr 2), wykonano ziemne stanowiska ogniowe. Odcinek wzmocniono najprawdopodobniej także schronami o konstrukcji drewniano-ziemnej. Przystąpiono do oczyszczania przedpola, przygotowano niewielki pola minowe, a także postawiono kilkurzędowy płot z drutu kolczastego, przez który planowano przepuścić prąd elektryczny, dostarczany przez siłownię kopalni „Silesia” z pobliskich Dziedzic. Nie wykonano między innymi planowanych na wzgórzu „Trzy Lipki” dwóch schronów na armatę przeciwpancerną oraz obiektu obserwacyjnego. Mimo to, zakres zrealizowanych prac sprawia, że jest jedną z największych polskich polowych pozycji ufortyfikowanych z 1939 roku wzmocnionych schronami żelbetowymi.
Pozycja „Bielsko” nie była atakowana przez wojska niemieckie, co spowodowane było sytuacją wojenną w południowym pasie działań Armii „Kraków”. Żelbetowe schrony – bez możliwości sprawdzenia przydatności bojowej – zostały wieczorem 2 września 1939 roku opuszczone przez polskie oddziały.
Dane techniczne, uzbrojenie i obsada
Schrony żelbetowe typu polowego bielskiej linii to niewielkie, jednokondygnacyjne i jednoizbowe obiekty, wytrzymałe na pojedyncze trafienia pociskiem kalibru 155 mm i wielokrotne kalibru 105 mm. Zgodnie z „Instrukcją Saperską” grubości ścian bocznych i czołowej powinna wynosić 120 cm, tylnej 55 cm, a grubość stropu 100 cm. Grubość ścian części bielskich obiektów wykracza poza przyjęte założenia. Zdecydowano się wzmacniać schrony poprzez pogrubienie stropów oraz najbardziej narażonych ścian. W niektórych obiektach wymiary są mniejsze od przewidywanych – dotyczy to jednak ścian tylnych.
W skład Pozycji „Bielsko” wchodzą schrony żelbetowe jedno i dwu strzelnicowe. Izby bojowe schronów dwustrzlenicowych mają powierzchnię ok. 6 m2, schronów jednostrzelnicowych ok 3,5 m2. Pomimo niepozornego wyglądu i niewielkich rozmiarów każdy ze schronów waży po kilkadziesiąt ton.
Strzelnice, stopniowane przeciwrykoszetowo, zapewniały poziomy kąt ostrzału 60º dla ckm „Browning” wz. 30 i 50º dla ckm wz. 08 Maxim (oba kalibru 7,92 mm o skutecznym zasięgu ok. 1200 - 2000 m). Pionowy kąt prowadzenia ognia uzależniony był od typu zastosowanej strzelnicy.
„Instrukcja Saperska” przewidywała zaopatrzenie schronu w drewniane stoły, na których ustawiano ckm – dłuższą nóżkę podstawy, dwie krótsze umieszczano we wgłębieniu pod otworem strzelnicy. Ponadto na wyposażeniu znajdowały się m.in. leżaki na karabiny, taborety, zbiornik na wodę. W przypadku niskiej temperatury ogrzewanie obiektu miało odbywać się przy pomocy pieca. Obiekty nie posiadały elektryczności, a do oświetlenia stosowano lamp naftowych oraz świec.
Wnętrze schronu przystosowane było najprawdopodobniej dla dowódcy i czterech żołnierzy (schrony dwustrzelnicowe) lub dowódcy i dwóch żołnierzy (schrony jednostrzelnicowe).
Więcej na temat Pozycji „Bielsko”. http://www.armiakrakow.fortyfikacje.pl/gl_bielsko.html
Opis i numeracja schronów na podstawie książki „Fortyfikacje z 1939 roku w Bielsku-Białej” Dominik Kasprzak, Marcin Kasprzak.
[PL] Pamiętaj! Gdy znajdziesz skrytkę, przede wszystkim wpisz się do dziennika ("logbooka") i schowaj go z powrotem do pojemnika. Jeżeli masz ochotę, możesz zabrać ze skrytki jakiś przedmiot - pamiętaj jednak, że zostawić w niej w zamian inną rzecz o tej samej lub większej wartości. Logbook, ołówek i strugaczka nie są przedmiotami na wymianę. Następnie odłóż skrytkę dokładnie w to samo miejsce, w którym ją znalazłeś - nawet jeśli wydaje Ci się, że inne miejsce byłoby lepsze. Na koniec wejdź na stronę skrytki, zaloguj znalezienie i podziel się z innymi swoimi przygodami. Zduplikowane lub nie potwierdzone w logbooku logi "found it" będą kasowane!
[EN] Remember! When you find the cache, sign the logbook and return it to the cache. You can take an item from the cache if you like - just make sure to leave something of equal or greater value in its place. Logbook, pencil and sharpener are no items for exchange. When you are finished, put the cache back exactly as you found it, even if you think you see a better spot for it. Finally, visit the cache page to log your find and share your experience with others. Duplicate or not confirmed in the logbook logs "found it" will be deleted!
Autor: o Brak komentarzy:

Schron nr 3 - Pozycja "Bielsko"

Opis skrytki:

Pozycja Bielsko
[PL] Mikro skrytka ukryta na podanych współrzędnych. Skrytka znajduje się w przestrzeni publicznej, jednak z uwagi na pobliskie domy bardzo proszę o zachowanie dyskrecji. Schron znajduje się na terenie prywatny – wejście tylko za zgodą właściciela.

[EN] Micro cache hidden at the coordinates. The cache hidden in the public space, but because of the nearby houses I ask for discretion. The bunker is located on private property – entry only with the consent of the owner.
Schron żelbetowy typu polowego nr 3
Ten dwustrzelnicowy schron znajduje się na terenie prywatnym. Jest on znacznie przechylony – w okresie powojennym prowadzono prace budowlane w bezpośredniej bliskości, co spowodowało jego obsunięcie. W związku z tym sektory ognia ze strzelnic są obecnie inne niż we wrześniu 1939 roku. Wstawione okna, drzwi i wszelkie inne elementy dodane w ramach adaptacji nie są pierwotnym wyposażeniem schronu.
Schron jest praktycznie nie widoczny z ulicy i znajduje się na terenie prywatnym – wejście tylko za zgodą właściciela.
schron nr 3 w 2005 r.
Schron nr 3 w 2005 roku. Zdjęcie pochodzi ze strony: http://www.armiakrakow.fortyfikacje.pl/.
Opis schronu 3 wraz z schematem i zdjęciami. http://www.armiakrakow.fortyfikacje.pl/opis3.htm
Pozycja „Bielsko”
Pozycję umocnioną pod ówczesnym Bielskiem zaplanowano jako jeden z odcinków obrony Grupy Operacyjnej „Bielsko” wchodzącej w skład Armii „Kraków”. Około 10 kilometrowy odcinek fortyfikacji polowych oparty został południowym skrzydłem o masyw Klimczoka i łukiem oplatał miasto od zachodu i północy, stykając się z pobliską Pozycją „Dziedzice” skrzydłem północnym. Bielska pozycja miała bronić miasta i jego węzłów komunikacyjnych, z zadaniem zatrzymania przewidywanego natarcia przeciwnika i zmuszenia go do długotrwałych walk pozycyjnych.
Dowództwo Amii „Kraków” na wzmocnienie bielskiego odcinka przeznaczyło materiał i środki pozwalające na wzniesienie 64 schronów żelbetowych typu polowego. Prawdopodobnie liczbą tą są objęte zarówno planowane obiekty na Pozycji „Bielsko” jak i również na Pozycji „Dziedzice”.
Już na wiosnę 1939 roku miały miejsce pierwsze prace przygotowawcze. Lecz dopiero latem przystąpiono do właściwych robót fortyfikacyjnych w terenie prowadzonych aż do wybuchu wojny.
Pozycja „Bielsko” do czasu rozpoczęcia działań wojennych nie została ukończona – wzniesiono tylko 21 schronów żelbetowych. Budynki mieszkalne w pobliżu grupy schronów 17, 18, 19 przystosowano jako stanowiska rkm. Schrony połączone były systemem okopów (relikty zachowane przy obiekcie nr 2), wykonano ziemne stanowiska ogniowe. Odcinek wzmocniono najprawdopodobniej także schronami o konstrukcji drewniano-ziemnej. Przystąpiono do oczyszczania przedpola, przygotowano niewielki pola minowe, a także postawiono kilkurzędowy płot z drutu kolczastego, przez który planowano przepuścić prąd elektryczny, dostarczany przez siłownię kopalni „Silesia” z pobliskich Dziedzic. Nie wykonano między innymi planowanych na wzgórzu „Trzy Lipki” dwóch schronów na armatę przeciwpancerną oraz obiektu obserwacyjnego. Mimo to, zakres zrealizowanych prac sprawia, że jest jedną z największych polskich polowych pozycji ufortyfikowanych z 1939 roku wzmocnionych schronami żelbetowymi.
Pozycja „Bielsko” nie była atakowana przez wojska niemieckie, co spowodowane było sytuacją wojenną w południowym pasie działań Armii „Kraków”. Żelbetowe schrony – bez możliwości sprawdzenia przydatności bojowej – zostały wieczorem 2 września 1939 roku opuszczone przez polskie oddziały.
Dane techniczne, uzbrojenie i obsada
Schrony żelbetowe typu polowego bielskiej linii to niewielkie, jednokondygnacyjne i jednoizbowe obiekty, wytrzymałe na pojedyncze trafienia pociskiem kalibru 155 mm i wielokrotne kalibru 105 mm. Zgodnie z „Instrukcją Saperską” grubości ścian bocznych i czołowej powinna wynosić 120 cm, tylnej 55 cm, a grubość stropu 100 cm. Grubość ścian części bielskich obiektów wykracza poza przyjęte założenia. Zdecydowano się wzmacniać schrony poprzez pogrubienie stropów oraz najbardziej narażonych ścian. W niektórych obiektach wymiary są mniejsze od przewidywanych – dotyczy to jednak ścian tylnych.
W skład Pozycji „Bielsko” wchodzą schrony żelbetowe jedno i dwu strzelnicowe. Izby bojowe schronów dwustrzlenicowych mają powierzchnię ok. 6 m2, schronów jednostrzelnicowych ok 3,5 m2. Pomimo niepozornego wyglądu i niewielkich rozmiarów każdy ze schronów waży po kilkadziesiąt ton.
Strzelnice, stopniowane przeciwrykoszetowo, zapewniały poziomy kąt ostrzału 60º dla ckm „Browning” wz. 30 i 50º dla ckm wz. 08 Maxim (oba kalibru 7,92 mm o skutecznym zasięgu ok. 1200 - 2000 m). Pionowy kąt prowadzenia ognia uzależniony był od typu zastosowanej strzelnicy.
„Instrukcja Saperska” przewidywała zaopatrzenie schronu w drewniane stoły, na których ustawiano ckm – dłuższą nóżkę podstawy, dwie krótsze umieszczano we wgłębieniu pod otworem strzelnicy. Ponadto na wyposażeniu znajdowały się m.in. leżaki na karabiny, taborety, zbiornik na wodę. W przypadku niskiej temperatury ogrzewanie obiektu miało odbywać się przy pomocy pieca. Obiekty nie posiadały elektryczności, a do oświetlenia stosowano lamp naftowych oraz świec.
Wnętrze schronu przystosowane było najprawdopodobniej dla dowódcy i czterech żołnierzy (schrony dwustrzelnicowe) lub dowódcy i dwóch żołnierzy (schrony jednostrzelnicowe).
Więcej na temat Pozycji „Bielsko”. http://www.armiakrakow.fortyfikacje.pl/gl_bielsko.html
Opis i numeracja schronów na podstawie książki „Fortyfikacje z 1939 roku w Bielsku-Białej” Dominik Kasprzak, Marcin Kasprzak.
[PL] Pamiętaj! Gdy znajdziesz skrytkę, przede wszystkim wpisz się do dziennika ("logbooka") i schowaj go z powrotem do pojemnika. Jeżeli masz ochotę, możesz zabrać ze skrytki jakiś przedmiot - pamiętaj jednak, że zostawić w niej w zamian inną rzecz o tej samej lub większej wartości. Logbook, ołówek i strugaczka nie są przedmiotami na wymianę. Następnie odłóż skrytkę dokładnie w to samo miejsce, w którym ją znalazłeś - nawet jeśli wydaje Ci się, że inne miejsce byłoby lepsze. Na koniec wejdź na stronę skrytki, zaloguj znalezienie i podziel się z innymi swoimi przygodami. Zduplikowane lub nie potwierdzone w logbooku logi "found it" będą kasowane!
[EN] Remember! When you find the cache, sign the logbook and return it to the cache. You can take an item from the cache if you like - just make sure to leave something of equal or greater value in its place. Logbook, pencil and sharpener are no items for exchange. When you are finished, put the cache back exactly as you found it, even if you think you see a better spot for it. Finally, visit the cache page to log your find and share your experience with others. Duplicate or not confirmed in the logbook logs "found it" will be deleted!
Autor: o Brak komentarzy:

Schron nr 2 - Pozycja "Bielsko"

Opis skrytki:

Pozycja Bielsko
[PL] Mikro skrytka ukryta na podanych współrzędnych.
[EN] Micro cache hidden at the coordinates.

Schron żelbetowy typu polowego nr 2
Jest to schron jednoboczny ze strzelnicą depresyjną. Zachował się nasyp czołowy, a strop schronu pokryty jest darnią. Dawniej na przedpolu można było dostrzec relikty okopów, a nad strzelnicą, pod okapem ślady powojennego malowania. Dziś na przedpolu znajduje się prywatna działka, a schron jest porośnięty dookoła drzewami i krzewami, tak że dostrzec można tylko fragment tylnej ściany.
Schron znajduje się na terenie prywatnym – jest ogrodzony.
schron nr 2 w 2005 r.
Schron nr 2 w 2005 roku. Zdjęcie pochodzi ze strony: http://www.armiakrakow.fortyfikacje.pl/.
Opis schronu 2 wraz z schematem i zdjęciami. http://www.armiakrakow.fortyfikacje.pl/opis2.htm
Pozycja „Bielsko”
Pozycję umocnioną pod ówczesnym Bielskiem zaplanowano jako jeden z odcinków obrony Grupy Operacyjnej „Bielsko” wchodzącej w skład Armii „Kraków”. Około 10 kilometrowy odcinek fortyfikacji polowych oparty został południowym skrzydłem o masyw Klimczoka i łukiem oplatał miasto od zachodu i północy, stykając się z pobliską Pozycją „Dziedzice” skrzydłem północnym. Bielska pozycja miała bronić miasta i jego węzłów komunikacyjnych, z zadaniem zatrzymania przewidywanego natarcia przeciwnika i zmuszenia go do długotrwałych walk pozycyjnych.
Dowództwo Amii „Kraków” na wzmocnienie bielskiego odcinka przeznaczyło materiał i środki pozwalające na wzniesienie 64 schronów żelbetowych typu polowego. Prawdopodobnie liczbą tą są objęte zarówno planowane obiekty na Pozycji „Bielsko” jak i również na Pozycji „Dziedzice”.
Już na wiosnę 1939 roku miały miejsce pierwsze prace przygotowawcze. Lecz dopiero latem przystąpiono do właściwych robót fortyfikacyjnych w terenie prowadzonych aż do wybuchu wojny.
Pozycja „Bielsko” do czasu rozpoczęcia działań wojennych nie została ukończona – wzniesiono tylko 21 schronów żelbetowych. Budynki mieszkalne w pobliżu grupy schronów 17, 18, 19 przystosowano jako stanowiska rkm. Schrony połączone były systemem okopów (relikty zachowane przy obiekcie nr 2), wykonano ziemne stanowiska ogniowe. Odcinek wzmocniono najprawdopodobniej także schronami o konstrukcji drewniano-ziemnej. Przystąpiono do oczyszczania przedpola, przygotowano niewielki pola minowe, a także postawiono kilkurzędowy płot z drutu kolczastego, przez który planowano przepuścić prąd elektryczny, dostarczany przez siłownię kopalni „Silesia” z pobliskich Dziedzic. Nie wykonano między innymi planowanych na wzgórzu „Trzy Lipki” dwóch schronów na armatę przeciwpancerną oraz obiektu obserwacyjnego. Mimo to, zakres zrealizowanych prac sprawia, że jest jedną z największych polskich polowych pozycji ufortyfikowanych z 1939 roku wzmocnionych schronami żelbetowymi.
Pozycja „Bielsko” nie była atakowana przez wojska niemieckie, co spowodowane było sytuacją wojenną w południowym pasie działań Armii „Kraków”. Żelbetowe schrony – bez możliwości sprawdzenia przydatności bojowej – zostały wieczorem 2 września 1939 roku opuszczone przez polskie oddziały.
Dane techniczne, uzbrojenie i obsada
Schrony żelbetowe typu polowego bielskiej linii to niewielkie, jednokondygnacyjne i jednoizbowe obiekty, wytrzymałe na pojedyncze trafienia pociskiem kalibru 155 mm i wielokrotne kalibru 105 mm. Zgodnie z „Instrukcją Saperską” grubości ścian bocznych i czołowej powinna wynosić 120 cm, tylnej 55 cm, a grubość stropu 100 cm. Grubość ścian części bielskich obiektów wykracza poza przyjęte założenia. Zdecydowano się wzmacniać schrony poprzez pogrubienie stropów oraz najbardziej narażonych ścian. W niektórych obiektach wymiary są mniejsze od przewidywanych – dotyczy to jednak ścian tylnych.
W skład Pozycji „Bielsko” wchodzą schrony żelbetowe jedno i dwu strzelnicowe. Izby bojowe schronów dwustrzlenicowych mają powierzchnię ok. 6 m2, schronów jednostrzelnicowych ok 3,5 m2. Pomimo niepozornego wyglądu i niewielkich rozmiarów każdy ze schronów waży po kilkadziesiąt ton.
Strzelnice, stopniowane przeciwrykoszetowo, zapewniały poziomy kąt ostrzału 60º dla ckm „Browning” wz. 30 i 50º dla ckm wz. 08 Maxim (oba kalibru 7,92 mm o skutecznym zasięgu ok. 1200 - 2000 m). Pionowy kąt prowadzenia ognia uzależniony był od typu zastosowanej strzelnicy.
„Instrukcja Saperska” przewidywała zaopatrzenie schronu w drewniane stoły, na których ustawiano ckm – dłuższą nóżkę podstawy, dwie krótsze umieszczano we wgłębieniu pod otworem strzelnicy. Ponadto na wyposażeniu znajdowały się m.in. leżaki na karabiny, taborety, zbiornik na wodę. W przypadku niskiej temperatury ogrzewanie obiektu miało odbywać się przy pomocy pieca. Obiekty nie posiadały elektryczności, a do oświetlenia stosowano lamp naftowych oraz świec.
Wnętrze schronu przystosowane było najprawdopodobniej dla dowódcy i czterech żołnierzy (schrony dwustrzelnicowe) lub dowódcy i dwóch żołnierzy (schrony jednostrzelnicowe).
Więcej na temat Pozycji „Bielsko”. http://www.armiakrakow.fortyfikacje.pl/gl_bielsko.html
Opis i numeracja schronów na podstawie książki „Fortyfikacje z 1939 roku w Bielsku-Białej” Dominik Kasprzak, Marcin Kasprzak.
[PL] Pamiętaj! Gdy znajdziesz skrytkę, przede wszystkim wpisz się do dziennika ("logbooka") i schowaj go z powrotem do pojemnika. Jeżeli masz ochotę, możesz zabrać ze skrytki jakiś przedmiot - pamiętaj jednak, że zostawić w niej w zamian inną rzecz o tej samej lub większej wartości. Logbook, ołówek i strugaczka nie są przedmiotami na wymianę. Następnie odłóż skrytkę dokładnie w to samo miejsce, w którym ją znalazłeś - nawet jeśli wydaje Ci się, że inne miejsce byłoby lepsze. Na koniec wejdź na stronę skrytki, zaloguj znalezienie i podziel się z innymi swoimi przygodami. Zduplikowane lub nie potwierdzone w logbooku logi "found it" będą kasowane!
[EN] Remember! When you find the cache, sign the logbook and return it to the cache. You can take an item from the cache if you like - just make sure to leave something of equal or greater value in its place. Logbook, pencil and sharpener are no items for exchange. When you are finished, put the cache back exactly as you found it, even if you think you see a better spot for it. Finally, visit the cache page to log your find and share your experience with others. Duplicate or not confirmed in the logbook logs "found it" will be deleted!
Autor: o Brak komentarzy:

Schron nr 1 - Pozycja "Bielsko"

Opis skrytki:

Pozycja Bielsko
[PL] Mała skrytka ukryta na podanych współrzędnych.
[EN] Small cache hidden at the coordinates.

Schron żelbetowy typu polowego nr 1
Jest to dwustrzelnicowy schron bojowy typu polowego wyposażony w strzelnice depresyjne o profilach antyrykoszetowych. Obiekt wzniesiony został na skarpie, w którą wkomponowany został nasyp czołowy – przez co schron był praktycznie niezauważalny dla nacierającego wroga. Warto zwrócić uwagę na zamontowane metalowe rynienki odprowadzające wodę ze stropu – jest to jedyny schron wchodzący w skład Pozycji „Bielsko”, gdzie takie zastosowano takie rozwiązanie. Wynika to najprawdopodobniej z tego, że schron był wznoszony jako jeden z pierwszych, kiedy dysponowano jeszcze większa ilością materiału i czasu.
schron nr 1 w 2005 r.
Schron nr 1 w 2005 roku. Zdjęcie pochodzi ze strony: http://www.armiakrakow.fortyfikacje.pl/.
Opis schronu 1 wraz z schematem i zdjęciami. http://www.armiakrakow.fortyfikacje.pl/opis1.htm
Pozycja „Bielsko”
Pozycję umocnioną pod ówczesnym Bielskiem zaplanowano jako jeden z odcinków obrony Grupy Operacyjnej „Bielsko” wchodzącej w skład Armii „Kraków”. Około 10 kilometrowy odcinek fortyfikacji polowych oparty został południowym skrzydłem o masyw Klimczoka i łukiem oplatał miasto od zachodu i północy, stykając się z pobliską Pozycją „Dziedzice” skrzydłem północnym. Bielska pozycja miała bronić miasta i jego węzłów komunikacyjnych, z zadaniem zatrzymania przewidywanego natarcia przeciwnika i zmuszenia go do długotrwałych walk pozycyjnych.
Dowództwo Amii „Kraków” na wzmocnienie bielskiego odcinka przeznaczyło materiał i środki pozwalające na wzniesienie 64 schronów żelbetowych typu polowego. Prawdopodobnie liczbą tą są objęte zarówno planowane obiekty na Pozycji „Bielsko” jak i również na Pozycji „Dziedzice”.
Już na wiosnę 1939 roku miały miejsce pierwsze prace przygotowawcze. Lecz dopiero latem przystąpiono do właściwych robót fortyfikacyjnych w terenie prowadzonych aż do wybuchu wojny.
Pozycja „Bielsko” do czasu rozpoczęcia działań wojennych nie została ukończona – wzniesiono tylko 21 schronów żelbetowych. Budynki mieszkalne w pobliżu grupy schronów 17, 18, 19 przystosowano jako stanowiska rkm. Schrony połączone były systemem okopów (relikty zachowane przy obiekcie nr 2), wykonano ziemne stanowiska ogniowe. Odcinek wzmocniono najprawdopodobniej także schronami o konstrukcji drewniano-ziemnej. Przystąpiono do oczyszczania przedpola, przygotowano niewielki pola minowe, a także postawiono kilkurzędowy płot z drutu kolczastego, przez który planowano przepuścić prąd elektryczny, dostarczany przez siłownię kopalni „Silesia” z pobliskich Dziedzic. Nie wykonano między innymi planowanych na wzgórzu „Trzy Lipki” dwóch schronów na armatę przeciwpancerną oraz obiektu obserwacyjnego. Mimo to, zakres zrealizowanych prac sprawia, że jest jedną z największych polskich polowych pozycji ufortyfikowanych z 1939 roku wzmocnionych schronami żelbetowymi.
Pozycja „Bielsko” nie była atakowana przez wojska niemieckie, co spowodowane było sytuacją wojenną w południowym pasie działań Armii „Kraków”. Żelbetowe schrony – bez możliwości sprawdzenia przydatności bojowej – zostały wieczorem 2 września 1939 roku opuszczone przez polskie oddziały.
Dane techniczne, uzbrojenie i obsada
Schrony żelbetowe typu polowego bielskiej linii to niewielkie, jednokondygnacyjne i jednoizbowe obiekty, wytrzymałe na pojedyncze trafienia pociskiem kalibru 155 mm i wielokrotne kalibru 105 mm. Zgodnie z „Instrukcją Saperską” grubości ścian bocznych i czołowej powinna wynosić 120 cm, tylnej 55 cm, a grubość stropu 100 cm. Grubość ścian części bielskich obiektów wykracza poza przyjęte założenia. Zdecydowano się wzmacniać schrony poprzez pogrubienie stropów oraz najbardziej narażonych ścian. W niektórych obiektach wymiary są mniejsze od przewidywanych – dotyczy to jednak ścian tylnych.
W skład Pozycji „Bielsko” wchodzą schrony żelbetowe jedno i dwu strzelnicowe. Izby bojowe schronów dwustrzlenicowych mają powierzchnię ok. 6 m2, schronów jednostrzelnicowych ok 3,5 m2. Pomimo niepozornego wyglądu i niewielkich rozmiarów każdy ze schronów waży po kilkadziesiąt ton.
Strzelnice, stopniowane przeciwrykoszetowo, zapewniały poziomy kąt ostrzału 60º dla ckm „Browning” wz. 30 i 50º dla ckm wz. 08 Maxim (oba kalibru 7,92 mm o skutecznym zasięgu ok. 1200 - 2000 m). Pionowy kąt prowadzenia ognia uzależniony był od typu zastosowanej strzelnicy.
„Instrukcja Saperska” przewidywała zaopatrzenie schronu w drewniane stoły, na których ustawiano ckm – dłuższą nóżkę podstawy, dwie krótsze umieszczano we wgłębieniu pod otworem strzelnicy. Ponadto na wyposażeniu znajdowały się m.in. leżaki na karabiny, taborety, zbiornik na wodę. W przypadku niskiej temperatury ogrzewanie obiektu miało odbywać się przy pomocy pieca. Obiekty nie posiadały elektryczności, a do oświetlenia stosowano lamp naftowych oraz świec.
Wnętrze schronu przystosowane było najprawdopodobniej dla dowódcy i czterech żołnierzy (schrony dwustrzelnicowe) lub dowódcy i dwóch żołnierzy (schrony jednostrzelnicowe).
Więcej na temat Pozycji „Bielsko”. http://www.armiakrakow.fortyfikacje.pl/gl_bielsko.html
Opis i numeracja schronów na podstawie książki „Fortyfikacje z 1939 roku w Bielsku-Białej” Dominik Kasprzak, Marcin Kasprzak.
[PL] Pamiętaj! Gdy znajdziesz skrytkę, przede wszystkim wpisz się do dziennika ("logbooka") i schowaj go z powrotem do pojemnika. Jeżeli masz ochotę, możesz zabrać ze skrytki jakiś przedmiot - pamiętaj jednak, że zostawić w niej w zamian inną rzecz o tej samej lub większej wartości. Logbook, ołówek i strugaczka nie są przedmiotami na wymianę. Następnie odłóż skrytkę dokładnie w to samo miejsce, w którym ją znalazłeś - nawet jeśli wydaje Ci się, że inne miejsce byłoby lepsze. Na koniec wejdź na stronę skrytki, zaloguj znalezienie i podziel się z innymi swoimi przygodami. Zduplikowane lub nie potwierdzone w logbooku logi "found it" będą kasowane!
[EN] Remember! When you find the cache, sign the logbook and return it to the cache. You can take an item from the cache if you like - just make sure to leave something of equal or greater value in its place. Logbook, pencil and sharpener are no items for exchange. When you are finished, put the cache back exactly as you found it, even if you think you see a better spot for it. Finally, visit the cache page to log your find and share your experience with others. Duplicate or not confirmed in the logbook logs "found it" will be deleted!
Autor: o Brak komentarzy:
Subskrybuj: Posty (Atom)